نئوپلورالیسم به مثابه دولت جدید پساوستفالیایی در نظام بین الملل

مشکلات و مسائل روابط بین­الملل غالبا از یک سو به دولت ملی ارتباط پیدا می­کنند؛ آنگونه که هر گاه الگوی ساخت سیاسی ملی کارآمد باشد شاهد مشکلات و مسائل روابط بین­الملل هستیم و برعکس. مهم­ترین وظیفه علم سیاست ارائه راهکارهایی جهت بهبود این وضعیت است. این پژوهش با استفاده از رویکرد پژوهشی اسپریگنز تلاش دارد عمده مسائل مبتلا به روابط بین­الملل در عصر حاضر را شناسایی نموده و در سطح تحلیل دولت به ارائه راه­حل­هایی اقدام نماید. در این پژوهش سوال اصلی بیان می­دارد که «دولت نئوپلورالیسم در مواجهه با نظام بین­الملل پساوستفالیایی چه سازوکارهایی ارائه می­دهد؟». فرضیه اصلی این پژوهش بیان می­دارد که «دولت نئوپلورالیسم با رویکرد پساوستفالیایی و توجه به فرهنگ سیاسی و مشارکت شهروندان در مقابل تمامیت­خواهی دولت مطلقه در نظام بین­الملل قرار می­گیرد». یافته­های این پژوهش، فرضیه مطرح شده را تأیید می­نماید. آنگونه که دولت­های نئوپلورال در عصر جهانی شدن کارآمدی لازم جهت کاهش مشکلات و مسائل مبتلابه روابط بین­الملل را دارا می­باشند.